Gianni Caravaggio (1968) karakteriseert en ziet sculptuur als ‘een primaire wereld’, een gebied waarin zelfs de meest abstracte ideeën en gedachten in fysieke vormen worden blootgesteld. Kosmologisch en filosofisch denken, met name door de Griekse filosofen als Heraclitus, Zeno, of Plotinus, definiëren en kenmerken het artistiek onderzoek van Caravaggio. Een geleerde in filosofie, de kunstenaar is geïnteresseerd in thema’s die in de hedendaagse fysica behandeld worden en heeft tijd doorgebracht in wetenschappelijk onderzoeksinstituten in Frankrijk en Duitsland. Onderwerpen gebonden aan de oorsprong en vorm van het universum beslaan zijn belangrijkste focus waarbij een voorkeur voor een metafysische benadering overheerst. Zijn werken onderzoeken werkelijkheid, bieden nieuwe perspectieven voor het aanschouwen ervan en zoeken de betekenis van ervaring te herstellen. Voor het laatste geldt hoofdzakelijk de ervaring van tijd, het veranderen en transformeren, het intensiveren van het moment, en het creëren van orde en wanorde. Zijn werken suggereren dat visuele en fysieke ervaringen delen zijn van onze ideeën en onze gedachten in vraag kunnen stellen.
Een bijzonder aspect van zijn werk is het gebruik van verschillende, soms zelfs onconventionele, materialen, als linzen, suiker, cosmetische crème, brons, leer, marmer, aluminium, polystyreen, papier of talkpoeder. Vaak samengesteld en paradoxaal gecombineerd – marmer met suiker of brons met chocolade – ademen deze materialen een algemene kwetsbaarheid en bederfelijke aard wat de essentie van het denken van de kunstenaar versterkt. Het minimalisme van de objecten roept een zekere afstand op hoewel hun vorm verder gaat dan louter hun fysieke aanwezigheid. Gezien als een proces van denken, beweging, verbeelding, het kunstwerk is een energieke entiteit te midden van een oneindig transformerende universum.
About things bigger than us toont de meest recente werken van Caravaggio en zijn continu onderzoek rond vragen met betrekking tot tijdelijke wording, bedachte mogelijkheden, en het universum waarin we leven, observeren en dingen ervaren, zowel van binnen als buiten. Een universum waarin de natuur een krachtige, dominante aanwezigheid is. Ons bestaan is relatief ten opzichte van de grootsheid van de natuur. Dingen die groter zijn dan wij kunnen alleen maar een gevoel van verwondering en nederigheid oproepen. Deze tentoonstelling wordt gevormd vanuit een dergelijk verwonderde sentiment met de natuur.