CADAVRE EXQUIS
KLAAS ROMMELAERE NODIGT MANON KÜNDIG UIT
Vernissage 13 mei 2021 van 18 tot 21 uur
Met preview op 12 mei 2021 op afspraak van 16 tot 20 uur
Finissage 19 juni 2021 van 14-18 uur
Cadavre Exquis' is de nieuwste loot aan de stam van de reeks duo-exposities van DMW Gallery, waarin een geselecteerde kunstenaar een andere kunstenaar uitnodigt voor een dialoog. Voor deze duo expo nodigt Klaas Rommelaere Manon Kündig uit voor een daad van onbewuste samenwerking.
De titel van de tentoonstelling is ontleend aan de surrealistische praktijk van een ongeplande, geleidelijke opbouw van een groepscompositie waarbij één deelnemer bijdraagt zonder kennis van de voorafgaande stappen van anderen, en zonder specifieke vooropgezette regels of methodes te volgen.
Klaas Rommelaere en Manon Kündig passen deze denkwijze toe op hun samenwerking en maken een duotentoonstelling van een gevarieerde mix van media en benaderingen, die ze combineren tot één enkel kunstwerk. Composities worden ontwikkeld in horizontale sequenties die door beide kunstenaars worden bijgedragen, waardoor een groepering van beelden ontstaat die collectief wordt samengesteld.
Elk onderdeel van de tentoonstelling is ontstaan als een combinatie van de unieke benaderingen die Klaas en Manon hebben ontwikkeld. Klaas maakt verfraaid textiel met borduurwerk op katoen en afwerkingen zoals gordijnen en wandkleden. In het begin borduurde Klaas zijn verhalen helemaal zelf op het doek, wat dagen en weken achter elkaar duurde. Uiteindelijk ging hij samenwerken met de 'Madames', een groep oudere dames uit zijn geboortedorp die hem sindsdien met plezier helpen, waardoor absurd bizarre taferelen van handwerk-pop ontstaan uit kruissteek, haakwerk en breiwerk.
Manon maakt schilderijen van omgekeerd beton. Omgekeerd schilderen is een kunstvorm die sinds de middeleeuwen wordt gebruikt in sacrale schilderijen. Oorspronkelijk gemaakt op de achterkant van een glaspaneel waarbij de details eerst worden aangebracht en de achtergrond als laatste, zodat het voltooide werk vanaf de achterkant goed te zien is. Door deze benadering toe te passen op natuurlijk gepigmenteerd beton, zijn de voltooide stukken een spel met materialen die hun eigen structurele en interne kwaliteiten tonen. De compositie van materialen maakt het beeld. Zoals een opeenstapeling van alles wat Manon in de loop van de tijd heeft geabsorbeerd, is de aanpak techniekgedreven. Het hergebruik van onder andere natuurstenen snijafval van grafstenen en keukenbladen, gedoneerde gebroken bloemenvazen, oesterschelpen en flessen wijn gedeeld met vrienden, de integriteit van de gebrande materie maakt dat het beeld geen oppervlakte afwerking is. Het zijn plakjes van 3 dimensionale overblijfselen ondergedompeld, geconserveerd en afgevlakt tot 2 dimensionale beelden. Dwarsdoorsneden van kleurrijke massa's die hun ingewanden aan de toeschouwers tonen.
Beide artistieke benaderingen doen denken aan decoratieve handelingen. Er is een zekere mate van onvoorspelbaarheid, verrassing en spontaniteit, niet alleen in de uiteindelijke collectieve juxtapositie, maar ook tijdens het primaire ontstaan van de gescheiden elementen. Hetzij door de uiteindelijke assemblage van de "Madames" gescheiden borduurwerken of de materiaalverwijdering uit de verborgen omgekeerde betonnen schilderijen. De onbewustheid van een echte cadavre exquis is alomtegenwoordig. Het resultaat van de uiteindelijke stukken wordt geleidelijk onthuld tijdens het hele creatieproces. Het eindresultaat verbeeldt figuren die liggen te wachten, wat we tegenwoordig alleen nog maar lijken te doen. Een verwijzing naar wachtende non-ruimtes zoals kantoorlobby's en luchthavens, waar tijd niet bestaat en je kunt verdwijnen in een anoniem niemandsland.
Een staat van niet-zijn.