Je komt thuis na een lange dag, de kraan druppelt, de kat begroet je en begint te spinnen. Buiten is het al donker, de avond is gevallen. Terwijl je de gordijnen sluit zie je dat de rijen lege ramen om je heen veranderd zijn in een chaos van bewoonde lichtpunten. Een persoon, een sofa, een eettafel: een vluchtige blik in de huiskamers transformeert een rustige avond tot een intrigerend moment.
Het project Alone Together komt voort uit Aristotle Roufanis’ eigen ervaring toen hij in Londen woonde. Een metropool als Londen die zoveel mogelijkheden te bieden heeft, liet hem het veelvoorkomende probleem van sociale isolatie en individualisme inzien. Op momenten overviel hem een gevoel van eenzaamheid : “Hoe is het mogelijk om je alleen te voelen in een stad met miljoenen mensen?” Het startpunt voor Roufanis’ om een beeldend onderzoek naar deze ‘epidemie van de moderne samenleving’ in te zetten.
‘De stad verlost ons niet van de eenzaamheid, en het platteland geeft het ons niet; de eenzaamheid zit in onszelf.’ - Joseph Roux
Steden als Parijs, Athene, Londen, Hong Kong en Miami worden aan de hand van uitvoerige observaties van zonsopgang tot zonsondergang vastgelegd vanaf hoogbouw of heuvels, tijdens een urenlang proces. Door beelden die als het ware aan elkaar worden genaaid, ontstaat er een sterk gedetailleerde voorstelling van de stedelijke landschappen die de toeschouwer in een hyperrealiteit doet stappen.
De complexiteit van het moderne leven en de stilte die je kan vinden in chaos vormen de basis van Roufanis werk. Je persoonlijke ruimte, die soms onvermijdelijk en pijnlijk openbaar kan zijn, is waar je je positie in de wereld in rust kan overdenken. De architectuur en de rauwe omvang van grote steden die dit aan het licht brengen, hebben Roufanis altijd geïnteresseerd en deze thema’s komen op een meesterlijk verfijnde manier samen in Alone Together.