Over zijn bloemstillevens zegt Maxime Ansiau: ‘I’m trying to deliver a visual uppercut.’ Dat is een compacte omschrijving van zijn werk: het is werk dat overrompelt en toeslaat op een onverwacht moment. Één van zijn grote helden, Jan Dibbets, spreekt over ‘niet-talig denken’ en ‘het opjagen van het oog.’ Maxime denkt in beelden, en het beeld moet aankomen als een klap uit onverwachte hoek. De betekenis van het werk is dan ook juist te vinden in de aanschouwing van het beeldoppervlak. Het is werk dat bekeken moet worden om het te begrijpen.
Maxime werk bestaat uit het verzamelen van stukjes en losse elementen en deze dan weer organiseren in terug in elkaar zetten, en hiermee een venster op de wereld creëren. Door middel van deze meesterlijke kunstwerken die bestaan uit een verzameling gevonden afbeeldingen van bloemen en tuinen, wordt dit landschap op een schokkende maar vredige manier samengevoegd.In de collages en assemblages van Maxime ervaar je een intense vorm van kijken.
Het spel met platte uitsnedes en ruimtelijke illusie benadrukt de grafische kwaliteit van deze schilderijen. Daarnaast komen de bloemstukken voort uit een interesse in Ikebana, de Japanse bloemschikkunst. Het contemplatieve aspect van schikken en herschikken komt overeen met de manier waarop Maxime zijn collages opzet, heroverweegt en vastlegt.