Ter gelegenheid van het Amsterdam Gallery Weekend presenteert Fernando Sánchez Castillo ‘Liberty for All’: een werk in oplage, een kleine houten versie van het Amerikaanse Vrijheidsbeeld, maar nu met het gezicht van een niet-witte persoon. Het Vrijheidsbeeld werd uiteindelijk op 28 oktober 1886 door Frankrijk aan de Verenigde Staten geschonken ter ere van het eeuwfeest van de Onafhankelijkheidsverklaring en als teken van vriendschap. Het idee voor het Vrijheidsbeeld kwam van Édouard René de Laboulaye, vooraanstaand politiek denker en uitgesproken voorstander van het afschaffen van de slavernij. Het verhaal gaat dat het oorspronkelijke plan voor het beeld terug te voeren is op een gesprek tussen De Laboulaye en de Franse beeldhouwer Fréderic Bartholdi. Zij wilden met het beeld de uit de slavernij bevrijde Afro-Amerikaanse soldaten die vochten tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog eren, en stelden daarom voor het beeld te vormen naar het portret van een Afro-Amerikaans karakter. Dat idee bleek echter een brug te ver. Het duurde tot 2017 voor er in Amerika een munt werd geslagen met daarop ‘Lady Liberty’ met een niet-wit gezicht.
Het Vrijheidsbeeld is een monument dat symbool staat voor vrijheid. De kleine houten versie van Sánchez Castillo heeft een dubbelzinnige titel. ‘Liberty for All’ verwijst in feite naar alle protest- en emancipatiebewegingen die erop gericht zijn gelijke rechten en vrijheid voor iedereen te bewerkstelligen. De titel verraadt tegelijkertijd ook de hoop dat het beeld, en vooral de inhoudelijke betekenis ervan, zo breed mogelijk verspreid wordt. Het feit dat het beeld een editie is, net als de bescheiden prijs van het werk, moeten dat verlangen onderstrepen.
Een andere werk van Sánchez Castillo in zijn tentoonstelling 'Retro-Expectatives’ is een mental map, een verzameling uiteenlopende objecten bij elkaar gebracht in een installatie. De mentale kaart van Sánchez Castillo vormt een representatie van de geschiedenis van het Amerikaanse Vrijheidsbeeld, gebaseerd op onderzoek naar (verborgen) informatie en de subjectieve interpretatie daarvan.
‘Lady Liberty’ is een iconisch monument. Monumenten en iconische beelden uit de massa media vormen een leidmotief in het werk van Fernando Sánchez Castillo’s. Zijn artistieke strategie richt zich op het idee van transformatie en wat beelden winnen en verliezen in het manipuleren van de werkelijkheid, feiten, voorstellingen, herinneringen. In de transformatie wordt een nieuw verhaal zichtbaar gemaakt. Het werk van Sánchez Castillo verraadt zijn beheersing van schaal, materiaal en proces, en hij koppelt die formele elementen aan zijn kennis van en inzicht in de geschiedenis en de effecten van macht op mensen en sociale structuren.
Rode draad door de tentoonstelling is de continue dialectische verhouding tussen vrijheid en gerechtigheid: de strijd van de hedendaagse kunst om de sociale spanningen die in deze voortdurende strijd actief zijn, te verzoenen. De theorie over de ‘engel van de geschiedenis’ - een melancholieke visie op de geschiedenis als een oneindige cyclus van wanhoop - die Walter Benjamin in 1940 beeldend beschrijft naar aanleiding van de tekening ‘Angelus Novus’ van Paul Klee, wordt hier aan het werk gezet om de pijn te verzachten die wordt veroorzaakt door het concept van 'vooruitgang' en de uitoefening van macht.
Het werk ‘Hechos del 2 de mayo (Facts of 2 de Mayo), 2015, verbeeldt de spanning tussen vrijheid en gerechtigheid op indringende wijze. Sánchez Castillo maakte een lichtbox met daarin een röntgenopname van het beroemde schilderij van Goya El 2 de mayo 1808 en Madrid, o 'la lucha con los Mamelucos' (The second of May 1808 in Madrid, or 'The Fight against the Mamelukes’) met dezelfde afmetingen als het origineel. Het beeld toont de sporen van de beschadigingen door bombardementen tijdens de burgeroorlog in 1939. Bij een restauratie van het schilderij in 2008 werd het werk in de originele staat terug gebracht en daarmee verdwenen de beschadigingen. Sánchez Castillo: “One of the most important anti-war paintings in history was damaged during our Civil War. (...) Now we can see that gap, that has been restored (...) as an abstract injection of reality into the painter’s composition.”
Sánchez Castillo vraagt zich in zijn werk af hoe kunst bij kan dragen aan het ondermijnen van bestaande iconen, zoals het Vrijheidsbeeld of de schilderijen van Goya, om ze weer op te laden met nieuwe betekenissen. De tentoonstelling is een ode aan de kracht van het anonieme, én constructieve protest, en de poging om het collectieve geheugen als het ware te ‘resetten’. ’Retro-Expectatives’ is een uitnodiging om over geschiedenis na te denken als fictie, als een constructie waarin verwachtingen en verlangens richtinggevend zijn en die keer op keer moet worden herzien.