Zeno X Gallery stelt met trots Le Monde à l’Envers voor, de elfde solotentoonstelling van Patrick Van Caeckenbergh sinds hij de galerij vervoegde in 1987.
Patrick Van Caeckenbergh schematiseert, catalogeert en brengt de wereld op een geheel eigen manier in kaart. Hij legt bijzondere parallellen bloot tussen wetenschappelijke theorieën, folkloristische verhalen en mythologieën. Hij formuleert alternatieve denkstructuren die vaak een zeer hedendaagse en kritische inslag hebben.
Le Monde à l’Envers brengt verschillende installatieve werken en maquettes samen die het belang van zorgzaamheid benadrukken, op persoonlijk vlak en op wereldniveau. De figuur van de sjamaan speelt in veel van de werken een hoofdrol. De sjamaan is voor Patrick Van Caeckenbergh een tussenpersoon of drempelfiguur met wie hij zichzelf identificeert; net als de kunstenaar bevindt de sjamaan zich op de grens tussen twee werelden die hij met elkaar in contact tracht te brengen. Net als Van Caeckenbergh brengt de sjamaan het grootste deel van zijn tijd door met het observeren van de werkelijkheid, vooraleer hij een oplossing of genezing kan aanbrengen. Door zijn bijzondere positie binnen de maatschappij kan hij functioneren als een bemiddelaar of overbrenger van informatie. Het anatomisch theater (De waterval) demonstreert het wankele evenwicht dat de sjamaan moet opzoeken.
Het omgekeerde anatomische masker visualiseert het feit dat de sjamaan zowel met de onder- als bovenwereld in contact staat. Het masker kan opengeplooid worden tot aan de baarmoeder, naar analogie met de reis die de sjamaan steevast moet ondernemen naar de moederschoot om zijn ritueel te kunnen voltrekken. Het masker toont het menselijke lichaam als was het een theater en belicht op die manier ook de verhoogde zintuiglijkheid van de sjamaan.
De kunstenaar beschouwt zichzelf als een ‘kosmogonoloog’: hij bestudeert verhalen over het ontstaan van het heelal. Motieven als het ei, de slang en de waterdruppel maken regelmatig hun opwachting in het oeuvre van Van Caeckenbergh. Zo is het ei een universeel symbool voor het begin van de wereld, terwijl de slang - door zijn mogelijkheid tot vervellen – vaak geassocieerd wordt met het eeuwige leven. In de collage Niets is wat het lijkt zien we zowel het kosmogonische ei, de waterdruppel als de volvox. Deze alg is historisch gezien het eerste schepsel op aarde dat kon sterven.
Maquette voor een monument voor het antropoceen brengt enkele elementen samen die eigen zijn aan de mens zoals het spraakvermogen en het DNA in de vorm van een dubbele helix. Het monument zelf biedt een overzicht van de wereldrivieren om de grote aanwezigheid van water in het menselijke lichaam te veraanschouwelijken. Maquettes en modellen zijn een constante in het werk van Patrick Van Caeckenbergh. Soms zijn het kleinere versies van grotere sculpturen, nieuwe vormen om eenzelfde fenomeen te verhalen of ‘schaalmodellen op ware grootte’.
God dobbelt niet behandelt het onzekerheidsprincipe van Werner Heisenberg. De Duitse grondlegger van de kwantummechanica kwam tot de conclusie dat deeltjes niet bewegen volgens vaste wetten maar dat net toeval en willekeur een grote rol spelen in het universum. Patrick Van Caeckenbergh trekt met deze sculptuur een parallel naar het arbitraire karakter van het menselijke lot en leven.
Sinds 2017 heeft Patrick Van Caeckenbergh een solopresentatie in het Museum voor Schone Kunsten te Gent, waarbij zijn werk met de collectie in dialoog gaat. Daarenboven heeft hij zijn gehele studio ofwel ‘sigarenkistje’ aan het museum geschonken, waar het een permanente plek heeft gekregen.