Een interview door Anna Goetz met Evelyn Taocheng Wang over haar nieuwe serie werken.
Anna Goetz: Stoffen, kledingstukken en hun specifieke culturele geschiedenis spelen een centrale rol in je werk - je hebt ze toegeëigend om er kritisch over na te denken als betekenaars van een (bewonderde) cultuur - “een projectie van Europese verfijning en luxe vanuit een vrouwelijk Aziatisch perspectief . '
Evelyn Taocheng Wang: Ik vat stoffen en kledingstukken symbolisch op. Ze zijn als de kleuren van gebouwen, als een bijvoeglijk naamwoord dat de referent beschrijft. Ze dienen niet alleen een esthetisch doel, maar creëren een stemming of sfeer. Zo dienen ook stoffen om de indruk van iets te wekken. Ongeacht de westerse of oosterse modegeschiedenis, kledingstukken zijn altijd een middel geweest om verbondenheid met identiteitsconcepten uit te drukken, maar deze betekenissen zijn cultureel specifiek en veranderen in de loop van de tijd.
AG: Afgezien van het werken met stoffen die als kleding zijn verwerkt, heb je stoffen gebruikt om ruimtes en / of om displaymodules te scheiden. Voor deze nieuwe serie werken Er (2020) maakte je echter quiltachtige banners.
ETW: Ik heb restjes van de vele Cheongsam-jurken die ik aan het naaien ben benut. Ik ben gefascineerd door hoe deze jurk de culturele transformatie in China vertegenwoordigt: tot 1949, het begin van de communistische Volksrepubliek China, werden ze uitsluitend gedragen door dames en intellectuelen uit de hogere middenklasse. Ze gebruikten een vroege vorm van de jurk die voortkwam uit een traditioneel herenkledingstuk als een gebaar om in opstand te komen tegen traditionele waarden, en riepen in plaats daarvan op tot een democratische en egalitaire samenleving gebaseerd op westerse normen, waaronder de emancipatie en opvoeding van vrouwen. De communistische regering verbood de Cheongsam echter omdat deze als burgerlijk werd beschouwd. Sinds het Chinese nationalisme zijn deze 'traditionele' jurken weer in de mode - de vrouw van de president en gewone huisvrouwen dragen het. De Cheongsams die ik heb genaaid zijn niet perfect, ik ben geen professionele kleermaker, maar het maken van jurken geeft me inzicht in het traceren en begrijpen van een menselijk lichaam, een lichaam dat voortdurend verandert en in beweging is. De stoffen die ik hier heb gebruikt, zijn imitaties van natuurlijke materialen, zoals nepleer en bont, of Tricot bedrukt met bijvoorbeeld een dierenprint.
AG: Je beschrijft stoffen als middel om een indruk te geven of om een band met een cultuur uit te drukken. Door textiel te gebruiken dat zich voordoet als een ander materiaal, verdubbel je dat effect - de stoffen die werden gebruikt "om indruk te maken om indruk te maken" ... Dus je bespot op de een bepaalde manier het potentieel van stoffen?
ETW: Dit is waar. Het is een speels gebaar, ook al is het een serieuze uiting.
AG: Deze quilt achtige banners zijn zowel basis als frame voor inkttekeningen op rijstpapier, begrenzingen van woorden en woordfragmenten.
ETW: Zoals het imiteren van penseelstreken van een meesterwerk, heb ik het handschrift van andere mensen - hoe ze woorden vormen - met de hand gekopieerd - zoals maatwerk van een kleermaker een manier om een lichaam te traceren en te begrijpen is. Ik heb de woorden uit hun tekst bevrijd zodat ze hun contextuele connotatie verliezen. Nadat ze met veel inktlagen zijn geverfd, veranderen ze in afbeeldingen.
AG: Je proces is als een schilderachtige benadering van de vorm van de letters en woorden, en wellicht hun betekenis?
ETW: Precies, het is alsof je leert schrijven door de woorden te abstraheren naar de vorm van hun letters. Ik wil de vaste verbinding tussen woorden en hun verwante afbeeldingen, de betekende, in twijfel trekken en destabiliseren. Ik wil een open interpretatie van woorden en de delen waaruit ze bestaan verkennen. Engels was mijn eerste vreemde taal. Daarna ben ik Duits gaan leren, kort voordat ik naar Frankfurt verhuisde, en de afgelopen jaren heb ik Nederlands en ook Japans geleerd. Een taal leren is voor mij een grote uitdaging. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat ik een aandachtige luisteraar moet zijn, om te letten op hoe mensen zichzelf uitdrukken - het verwerven van een taal betekent leren over de verschillende manieren om de "zelfde" taal te gebruiken. In België bijvoorbeeld, brengen mensen hun ideeën meer traditioneel tot uitdrukking; ze gebruiken langere en meer geavanceerde formuleringen, in tegenstelling tot Nederlanders uit het noorden die erg direct en vrij pragmatisch spreken. Hoewel talen hun respectievelijke "logica" volgen op basis van een reeks grammaticale regels, worden ze op verschillende manieren gebruikt. Dus door een nieuwe taal te leren, moet je een nieuwe stem vinden, nieuwe manieren om jezelf uit te drukken en misschien zelfs een nieuwe identiteit opbouwen.
[Anna Goetz]