De eerste keer dat ik het werk van Folkert de Jong zag was in 2007. Het werk ‘We Deal You Lose 1’ maakte een verpletterende indruk en werd met een aantal andere werken van Folkert de Jong tentoongesteld in een grote ruimte nabij het Muiderpoortstation in Amsterdam. Ik liep daar iedere maandag middag als eerstejaars kunstgeschiedenis student op weg naar mijn nichtjes, omdat ik elke week een aantal uur op hen paste. Het werk ‘We Deal You Lose 1’ en ‘The Last Boogie Woogie’ die daar toen te zien waren hadden zoveel energie, expressie en levenslust dat het mij volledig bij de keel greep. De werken maakte ook nerveus, hoe konden zulke beelden bestaan?
Hier in Galerie Fons Welters wordt het imposante werk ‘The Shooting...At Watou; 1st of July 2006’ getoond. Het werk werd destijds specifiek gemaakt voor het kunst- en poëzie festival in Watou, België. Een geknield, kolossaal roze figuur met grote blauwe helm wordt omsingeld door sierlijk geklede soldaten die hun geweer of trommel in de aanslag hebben. De hele situatie houdt het midden tussen een gevecht, een offerfeest en een dans tafereel. De scène ademt uit dat er iets overwonnen moet worden en het geheel staat op het punt van uitmonden in een macaber einde.
Toen de Jong in 2006 het beeld maakte voor Watou refereerde hij met de titel aan het wereldberoemde schilderij ‘The Shooting’ van Goya. De sculpturen groep is een eigenzinnige vertoning van een door de Jong bedachte scene uit de Tachtigjarige Oorlog.
Nu is het werk hier in de galerie te zien, los van de specifieke plaats Watou. Hierdoor is er een strijd gaande die minder aan een bepaalde tijd en plaats gebonden is. Het onderscheid tussen welke figuren goed zijn en welke kwaad is moeilijk te maken. In alle gepresenteerde figuren lijkt zowel goed als kwaad te zitten zonder dat duidelijk is wat de heersende moraal is. De figuren hebben een bepaalde krankzinnigheid omarmt en kijken psychotisch of zwaar onder invloed uit hun ogen. De koppen en blikken spatten van agressie en gekte uit elkaar en wekken aan de andere kant medelijden op, en hebben door het kleurgebruik iets gemoedelijkers, onserieus en bijna vertederends. De strijd die de figuren hebben lijkt veel meer een interne en individuele strijd, dan een strijd tegen een externe opponent.
Folkert de Jong is al een aantal decennia een meester in het weergeven van historische figuren en gebeurtenissen en doet dit op een direct herkenbare wijze. Het gebruik van industrieel styrofoam, purschuim, brons en recent ook klei, de keuze voor specifieke kleuren, de durf in het scheppen, de snelheid van het maken en het nemen van rigoureuze beslissingen zijn karakteristiek voor de Jong zijn beelden en oeuvre. Het plezier en de energie tijdens het maken en ontstaan van de beelden straalt er vanaf en daardoor voelen de beelden totaal niet krampachtig en juist wel heel erg vrij aan. De Jong vaart op een zelfverzekerde intuïtie en hierdoor laten de werken een onuitwisbare indruk na.
[Melchior Jaspers]