Tape en plakfolie in alle soorten en maten: glanzend, mat, doorzichtig en in de meest uiteenlopende kleuren. Binnen de beperkingen die hij zichzelf met zijn materiaalkeuze oplegt, verkent Jochem Rotteveel alle mogelijkheden. ‘In de restrictie bevindt zich ruimte. Als je die grens doorbreekt, kun je de diepte in. Er is een startpunt, waarna alles mag.’
Zijn werk werd in de afgelopen jaren steeds minimalistischer. Vanuit ruige experimenten werden de ingrepen kleiner en de composities verstilder, soms zelfs contemplatief. ‘Mijn werk gaat nu puur over het formele onderzoek naar materiaal en kleur.’ Daar raakt het aan de schilderkunst. Jochem eigent zich naar eigen zeggen de werk- of zienswijze van schilders toe, die hij toepast in tape en folie. Het plastic laat zich weliswaar niet mengen zoals verf, maar door verwante schakeringen naast elkaar te plakken of transparante lagen toe te voegen, ontstaan schilderkunstige oplossingen in het materiaal.
Door de folie op intuïtie te plooien, buiten het vlak van de ondergrond te laten treden en de hoek om te plakken, vervaagt vervolgens de scheidslijn tussen twee- en driedimensionaliteit. In een tijdelijke mural, die hij ter plekke in de galerie maakt, reageert hij op de omringende ruimte en vergroot hij het spanningsveld tussen plat vlak en ruimtelijkheid nog eens. Het werk stelt ons vragen: wat is het beeld en wat de drager? Waar houdt het beeld op; aan de randen, aan de achterkant? Jochem speelt zo met de ongeschreven regels van hoe wij denken dat je naar kunst moet kijken.