Deze tentoonstelling is verlengd t/m 25 april!
De voorvaderen van de Neanderthalers wisten waarschijnlijk al dat het belangrijk is om te weten of een paddenstoel in het bos giftig is of niet. Het schept orde en rust. Iets dergelijks is ook aan de hand als onbekend werk in het domein van de beeldende kunst waargenomen wordt. Er lijkt alom een natuurlijke drift te zijn om te vergelijken en te categoriseren. De vraag is of dat recht doet aan het werk dat in de eerste plaats gewoon gemaakt is, weliswaar in de tweede helft van de vorige eeuw met een daarbij horende context.
‘Good morning, Mr Recyclops!’ is de tweede solotentoonstelling van Siegfried Cremer (1929-2015) in Nederland. De eerste was in Galerie M in Den Haag in 1976. In Galerie van Gelder wordt de handschoen opgenomen voor het werk zelf. Geen kunsthistorische beschrijvingen zoals die tot nu toe over zijn werk in voornamelijk Duitstalige catalogi, boeken en brochures verschenen zijn. Nee, hier staat de praktijk van het tentoonstellen voorop. Wat kan het werk in een ruimte tot stand brengen zonder dat het werk geweld wordt aangedaan? Wat gebeurt er als je kunststromingen even links laat liggen, als je het werk de kans geeft zich te verheffen door net iets meer te zijn dan dat ding als ding?
De directe omgang met het werk in het hier en nu is dan beslissend voor de mogelijke betekenissen die in het verlengde van een kijkervaring liggen en dat in een tentoonstelling zijn weerslag kan krijgen. De titel ‘Good morning, Mr Recyclops!’ is een eerste aanzet daartoe; een nieuwe dag, een nieuw begin.
Het valt niet te ontkennen dat Siegfried Cremer beïnvloed is door vriendschappen met vele kunstenaars en tijdgenoten. Het gevonden voorwerp is dan ook niet zozeer zijn uitvinding, maar wel een zeer geliefde methode voor hem geweest om tot een werk te komen dat bovenal beweeglijk en verplaatsbaar moest zijn.
Suzannah Cremer-Bermbach is kunsthistorica en zij weet wat het is om werk secuur en wetenschappelijk historisch te plaatsen. Zij is evenwel niet bang om een dergelijk kader te bevragen en tijdelijk los te laten. Vandaar dat zij in de aanloop naar de tentoonstelling ‘Good morning, Mr Recyclops!’ op de trein van Bonn naar Amsterdam is gestapt met een koffer vol werk van Siegfried Cremer. Zoals hij het zelf graag deed.
Als het gaat over ‘de kracht van het werk’ dan is de manier waarmee met het werk wordt omgegaan cruciaal. Het eigenaardige is dat een en het zelfde werk in de ene situatie een sieraad is en in een andere situatie een efemere wandsculptuur wordt. Eigenlijk begint het allemaal bij de belofte dat een werk oproept als een kartonnen doos, zoals hier uit het archief, wordt opengedaan.