Met trots presenteerd The Ravestijn Gallery de wereldpremière van Anja Niemi’s nieuwe serie: The Blow. Een werk waarin veerkracht en het belang van zelfbeeld centraal staan.
Zoals in al haar werken maakt Niemi ook in deze serie gebruik van zichzelf als karakter. In deze nieuwe serie
gaat ze dieper in op de innerlijke strijd en mentale discipline die bij elk van haar foto’s te pas komt. Dit doet
ze door het boksen als metafoor te gebruiken. In eerste instantie zien we haar volledig in het zwart een huis
binnen gaan, maar haar kleding wordt ingewisseld voor boksspullen. Zo ontstaat er een nieuw verhaal waarmee
ze voortborduurt op haar eerdere werk.
In een van de foto’s liggen bokshandschoenen op de vloer van een slaapkamer. Zelfs zonder vuisten om ze te
vullen vertegenwoordigen ze een gevoel van conflict, afwijzing, angst en sociale druk. De lege handschoenen
staan voor een strijd in het verleden. Zelfs wanneer we niet direct met onze rivalen in gevecht zijn, dragen we
altijd de conflicten van ons verleden met ons mee. Conflicten uit het verleden die soms kunnen zorgen voor
nieuwe situaties waarin we de handschoenen weer op zullen moeten pakken.
In een aantal van de foto’s is Niemi te zien in gevecht met een denkbeeldige tegenstander. Hierin staat ze, met
handschoenen aan, naast een Airstream caravan of een klassieke boksring. Die denkbeeldige tegenstander kan
ook gezien worden als zijzelf. Op deze manier roept Niemi eigenlijk de vraag op wie er wint in het gevecht tegen onszelf, maar het antwoord lijkt er niet toe te doen. Veel meer gaat het over de zelfredzaamheid van de mens, over het gevecht aangaan en jezelf bijeenrapen na de gevechten die we verloren hebben van anderen en, in
veel gevallen, van onszelf.
Ook anonimiteit is een terugkerend fenomeen in The Blow zoals dat ook in veel van Niemi’s andere werk het
geval is. Het is voor Niemi essentieel dat haar gezicht nooit volledig te zien is. Door die anonimiteit verwijdert ze namelijk haar eigen identiteit en staat ze voor een universeel karakter waarmee iedereen zich kan identificeren.
Ook in The Blow past ze dit toe. Hierdoor kunnen we als kijker reflecteren op onze eigen gevechten, in sommige
gevallen die met onszelf, en worden we eraan herinnerd dat hoewel de conflicten in het leven kunnen leiden tot
verwondingen, we altijd weer op kunnen staan.