In Stubaier Gletscher 09 confronteert Marike Schuurman ons met een landschap dat tegelijk aanwezig en afwezig is. Het reclaimed Polaroidnegatief, met zijn verkleuringen en chemische littekens, maakt het beeld poreus: een gletsjer die zich al in herinnering lijkt te bevinden.
We zien een breed uitgesleten ijsvlak, ingekaderd door donkere rotswanden. Skiliften hangen roerloos boven het terrein; kleine eilanden reflecterend materiaal liggen verspreid als geïmproviseerde noodverbanden. De mens probeert hier het smeltproces te vertragen — en onthult juist de absurditeit van dat gebaar. De beschermfolie oogt te klein, te laat, te willekeurig geplaatst in een landschap dat ooit monumentaal en autonoom was.
Schuurman gebruikt fotografie niet om vast te leggen wat is, maar om het moment vast te grijpen waarop iets begint te verdwijnen. Het beschadigde negatief en het terugtrekkende ijs spiegelen elkaar: materiële erosie en ecologische erosie vallen samen. Daardoor kantelt de gletsjer van document naar metafoor — een herinnering aan een bergwereld die wij zelf hebben doen kantelen.
Alptraum wordt zo geen aanklacht, maar een scherpzinnige observatie: de mens die de natuur probeert te beschermen tegen de gevolgen van zijn eigen verlangen naar controle. Een landschap gevangen tussen exploitatie en conservering, tussen realiteit en beeld.
Aanvullende info
Marike Schuurman: "In mijn werk gebruik ik fotografie om de dubbelzinnigheid van door de mens gemaakte ruimtes en landschappen te onderzoeken.
Een van de grootste zorgen van onze tijd is klimaatverandering. Wereldwijd verliezen gletsjers gemiddeld 75 centimeter van hun ijsdikte per jaar. Door menselijke invloed smelt het gletsjerijs steeds sneller. Om de versnelling van dit onomkeerbare smeltproces te vertragen, worden gletsjers in de Alpen in de zomer bedekt met reflecterend materiaal.
Voor de realisatie van de serie “Alptraum” heb ik de techniek van het ‘reclaimen van negatieven’ toegepast. Bij deze manier van werken maak ik foto’s met een Polaroidcamera en “red” ik het negatief van verdwijnen. Dit betekent dat het onderwerp wordt getransformeerd van een puur fotografische context naar een inhoudelijke dimensie binnen mijn werk."