et Tail of Fire #1 (2025) presenteert Ruta Butkutė een nieuw sculpturaal werk dat voortkomt uit haar voortdurende onderzoek naar de relatie tussen choreografie en materie. Het werk bestaat uit een lange, smalle kleibalk, gebakken in een traditionele Japanse anagama-houtoven. Tijdens dit intensieve proces laten vuur, as en tijd hun sporen na op het oppervlak: een gelaagde huid die evenzeer proces als vorm zichtbaar maakt.
Butkutė’s sculpturen functioneren nooit als louter objecten. Ze zijn eerder te lezen als scores voor beweging, als scripts die een mogelijke choreografie in zich dragen. In eerdere performances en installaties gebruikte ze sculpturale elementen als instrumenten die lichamen sturen of als tijdelijke architecturen die de toeschouwer door de ruimte leiden. Ook Tail of Fire #1 sluit daarbij aan: streng en precies in zijn horizontale lijn, maar onvoorspelbaar en levendig in zijn huid.
Het resultaat is een werk dat de spanning tussen orde en onvoorspelbaarheid tastbaar maakt. Geen industrieel perfecte balk, maar een sculptuur die de intensiteit van het vuur en de gebaren van het proces vasthoudt. Zo verschijnt het object als een geconcentreerd fragment van beweging – een nasmeulend spoor waarin choreografie en materie samenvallen.