In Edward Ruscha’s Petro Plots: Laurel Canyon/Ventura Boulevard uit 2001 wordt de aarde niet louter materie, maar een levende taal. Wat begint als de ruwe textuur van asfalt en stof, ontwikkelt zich tot symbolen van stedelijke identiteit. Straatnamen als Ventura Boulevard en Laurel Canyon overstijgen hun geografische functie en veranderen in tijdloze tekens die de stad zowel structureren als verhullen.
Het oppervlak van het werk draagt een onmiskenbare textuur, verwant aan aarde, stof of verweerde kaarten, en benadrukt zo de materialiteit van het stuk. Het ruwe papier en de onregelmatige randen roepen een ontembare essentie op en onderstrepen de intrinsieke relatie tussen landschap en materie.
Edward Ruscha (1937, Omaha, VS) is een sleutelfiguur binnen de naoorlogse Amerikaanse kunst. Sinds de jaren zestig onderzoekt hij de spanning tussen taal en beeld, waarbij hij het alledaagse verheft tot een ruimte voor conceptuele reflectie. Zijn oeuvre beweegt zich tussen conceptuele kunst, Pop Art en minimalisme, en onderzoekt steeds opnieuw de wisselwerking tussen visuele taal en culturele identiteit.