LILY VAN DER STOKKER, Brigitte Bardot, 1994
Lily van der Stokker gebruikt decoratieve motieven, felle kleuren, aandoenlijke krabbels, vriendelijke woorden ('geluk', 'liefde', 'kusjes'), pijlen en rudimentaire bloemmotieven om werk te produceren dat "geluk en vriendschap nastreeft" en zich bezighoudt met onderwerpen die in de kunst verboden lijken, met name het decoratieve, het sentimentele en het "lieve". Daarbij overdrijft ze de "zoetheid" van deze motieven. Evenmin ontwijkt zij ziekte of ouderdom als onderwerp.
Van der Stokker noemt haar stijl 'niet-schreeuwend feminisme'. Haar muurtekeningen zijn uitgesproken intuïtief, emotioneel en persoonlijk.
Haar werken zijn vaak grootschalig en locatiegebonden, omvatten de architectuur van de ruimte waarin ze zich bevinden volledig en veranderen deze op opmerkelijke wijze, doordat ze evocatief de ruimte in stralen in al hun kleurrijke, psychedelische glorie.