De Kunstpraktijk van Isabella Amram: Een Dialoog tussen het Tastbare en het Transcendentale
Het werk van Isabella Amram ontstaat uit de wisselwerking tussen het materiële en het immateriële. Door middel van markeringen verkent ze thema’s als aanwezigheid, afwezigheid en transformatie. Haar schilderijen zijn plekken waar materialiteit en energie samenkomen, waar de continue stroom van haar bestaan zowel wordt vastgehouden als vrijgegeven.
Een kernaspect van haar beeldtaal is het gebruik van herhalende lijnen en markeringen die over het doek bewegen en een gevoel van dynamiek en spanning oproepen. Elke markering bouwt voort op de vorige en fungeert als een doorgeefluik voor ongrijpbare energieën. Hoewel deze tekens vaak doen denken aan schrift of symbolen, blijven ze opzettelijk onleesbaar—ze suggereren communicatie zonder een vaste betekenis. Deze dubbelzinnigheid weerspiegelt de essentie van haar praktijk: elke beweging belichaamt zowel materie als open interpretatie, waardoor de toeschouwer balanceert tussen sensatie en begrip.
Wanneer de lijnen elkaar kruisen, over elkaar heen liggen en vervagen, ontstaan steeds veranderende velden van verbinding en ontbinding, wat de gelaagde en vergankelijke aard van het bestaan weerspiegelt. Deze dynamische wisselwerking nodigt de kijker uit om relaties op het doek te volgen en momenten van harmonie en verstoring te ontdekken.
Amram’s werkwijze is sterk fysiek. Ze gebruikt haar hele lichaam bij het creëren, waarbij ze het doek benadert als een arena voor beweging, gebaar en gevoel. Haar technieken—hurken, wrijven, steken, strelen, uitwissen, opbouwen en verdunnen—brengen een expressieve energie in haar werk. De kleuren die ze gebruikt variëren van levendige, pulserende tinten tot rustige, aardende tonen. Verflagen worden geschraapt, gemengd en opgebouwd om een gevoel van vibratie, spanning en evenwicht op het doek te creëren.
Haar werk wordt beïnvloed door filosofische ideeën over fenomenologie, emergentie en onbeslisbaarheid. Ze onderzoekt het bestaan als een gelaagd en voortdurend veranderend proces. Haar inspiratiebronnen zijn divers en omvatten tantrische energiepraktijken, microscopische en macrokosmische beelden en oude occulte tradities zoals astrologie, alchemie, magie, Kabbala en hermetisme.
Daarnaast vindt Amram aansluiting bij de visionaire werken van Hilma af Klint, William Blake en Ithell Colquhoun, wier onderzoek naar het onzichtbare aansluit bij haar eigen exploraties. De lyrische abstractie van Joan Mitchell en Cath Goodman, evenals de kinetische schilderkunst en body art van Carolee Schneemann, inspireren haar belichaamde benadering van markeringen en beweging.
Naast deze artistieke en filosofische invloeden speelt een toegewijde meditatiepraktijk een cruciale rol in haar werk. Dit benadrukt de kracht van geconcentreerde aanwezigheid en intentie. Door deze combinatie van artistieke verkenning en geleefde ervaring krijgen haar schilderijen een mystieke diepgang en nodigen ze de kijker uit in een wereld waar materie en energie voortdurend in dialoog zijn.