In "Flying Still Life" onderzoekt Pere Llobera de spanning tussen beweging en verstilling. Een rok zweeft ongrijpbaar in de ruimte, ondersteund door een fragiele constructie. De donkere gordijnen suggereren een theatrale setting, terwijl een eenzame hand net buiten het kader het beeld uit balans lijkt te brengen.
Llobera’s werk speelt met de grenzen van figuratie en narratief. Hier roept hij vragen op over de aard van het stilleven als genre: wat gebeurt er wanneer de objecten niet langer rusten, maar loskomen uit hun traditionele functie? Zijn schildertechniek – een combinatie van trefzekere verfstreken en subtiele vervagingen – versterkt de gelaagdheid van het beeld.
Binnen Llobera’s oeuvre is "Flying Still Life" een intrigerend moment van visuele en conceptuele ambiguïteit, waarin het schilderij fungeert als een raam naar een realiteit die net buiten bereik blijft.