Vladimir Potapov laat de geschiedenis smelten - Door Edo Dijksterhuis
Tijd werkt vaak als een sluier voor interpretatie en begrip. Het verleden wordt afgedekt met actualiteit en nostalgie kan het zicht ontnemen op de toekomst. In zijn half smeltende schilderijen speelt Vladimir Potapov met verdwijnen en verschijnen, toen en nu, propaganda en herinnering. Zijn tentoonstelling Open Depth is van 16 februari tot en met 5 april te zien bij Galerie Frank Taal in Rotterdam.
Vladimir Potapov is een vindingrijke vernieuwer van ‘s werelds oudste kunstmedium. Binnen de grenzen van de figuratieve schilderkunst zoekt hij naar alternatieve manieren om verhalen te vertellen. Zijn nieuwste werken bestaan uit twee lagen, waarvan de bovenste wegsmelt als het doek verwarmd wordt – een proces dat wordt vastgelegd op video en onderdeel is van het werk. De onderste laag geeft vervolgens lading aan hetgeen verdwenen is, waardoor het met vernieuwde kracht verschijnt voor het geestesoog.
Potapovs schilderijen refereren vaak aan het Sovjetverleden dat nog niet is afgesloten en op verschillende manieren doorklinkt in het Rusland van nu. Zo kijkt hij kritisch naar de hernieuwde persoonsverheerlijking van Stalin, die ruim 150 miljoen doden op zijn geweten heeft. Ook waagt hij zich aan de mythen rond de Russische ziel, de macht van de oligarchen en de sluipende opmars van China waar de Russische autoriteiten niets van willen weten.
“Mijn nieuwe serie werken gaat over het verborgene dat altijd heeft bestaan maar dat lange tijd onopgemerkt is gebleven. Het verborgene manifesteert zich vaak door een trauma dat de gebruikelijke gang van zaken doorbreekt. In de afgelopen jaren bevinden wij ons in het epicentrum van dat soort veranderingen. Verandering leidt altijd tot pijnlijke vernieuwing, zo is het altijd geweest en zal het ook altijd zijn.”