In Swing (Dialogue) vangt Katrin Korfmann een moment waarin lichamen, ruimte en beweging in elkaar grijpen. Van bovenaf gezien ontstaat een choreografie die zich niet beperkt tot de dansers zelf, maar zich uitstrekt tot de compositie als geheel. De geometrie van de ondergrond contrasteert met de spontane energie van kleur en lichaamstaal.
Korfmanns werk beweegt zich op de grens tussen documentaire en compositie, tussen het vastleggen en het regisseren. In Swing (Dialogue) ontstaat een spanning tussen collectiviteit en individualiteit: de lichamen bewegen in parallelle ritmes, soms synchroon, soms eigenzinnig, maar altijd in relatie tot elkaar. Dit is geen vaststaand moment, maar een visuele echo van ontmoeting en uitwisseling.
Haar werk roept vragen op over verbondenheid in een tijd van fragmentatie. Hoe ervaren we collectiviteit als we steeds meer in gescheiden werelden leven? Hoe blijft een ritueel als dans—een van de oudste vormen van menselijke communicatie—betekenisvol in een tijd waarin fysieke nabijheid niet vanzelfsprekend is?
Korfmann laat ons kijken naar wat normaal gesproken onopgemerkt blijft: de fluïde bewegingen van een groep, de ritmes die ontstaan door interactie. Swing (Dialogue) is niet alleen een beeld, maar een uitnodiging om te voelen hoe wij ons tot elkaar verhouden, hoe patronen zich vormen en hoe kunst ons even buiten onszelf kan plaatsen—om vervolgens met een nieuw perspectief terug te keren.