In de loop der jaren ontwikkelde de in Haarlem gevestigde kunstenaar een beeldtaal die zich richt op het overbrengen van een gevoel van lichamelijkheid, waarbij haar schilderijen dienen als visuele metaforen voor persoonlijke reflecties op dagelijkse zaken, momentopnames van situaties die men misschien heeft meegemaakt, maar waaraan weinig aandacht is besteed. Geneigd om de beelden te onderstrepen met humor en te werken met gedurfde, afwisselende, levendige kleuren, toont ze de vastberadenheid om zichzelf, of wat dan ook, niet al te serieus te nemen.