De nacht als doka
De Marokkaanse Sahara. Het Atlasgebergte over, nabij de Algerijnse grens. Dit is een plek waar je het zwartste zwart ter wereld vindt, waar het ’s nachts het meest donker is. Geen lichtdichte ruimte die kunstmatig geheel donker kan worden gemaakt door de mens, maar de natuurlijke nacht als doka. Niet de donkerte van de klassieke doka, met al zijn kunstmatige herhaalbaarheid, maar het uniek eenmalige donkerte van de nacht.
De beleving van de donkerste plek op aarde kan je op het verkeerde been zetten. In de woestijn vertoont de nacht zuiver licht, vrij van lichtvervuiling, vrij van cultuurlicht en van iedere vorm van menselijk licht. Deze doka functioneert enkel daar waar de nacht het alledaagse overstijgt en alleen de natuur bepalend is. Het oneindige. De openheid. Het kosmische.
Dit project zal vorm krijgen gedurende de komende jaren door in de Sahara foto’s te maken en die daar te ontwikkelen tussen de avondschemering en het ochtendgloren. Een geheel creërend.
De maan en de sterren scheppen een harmonie die niet statisch is, maar dynamisch, elke nacht weer nieuw. Het evenwicht wisselt steeds daar niets kan bestaan zonder zijn tegendeel. De blootstelling aan de Saharische nacht verfijnt en verhoogt de zintuigen tot een hogere staat van alertheid. Op dezelfde wijze zal de gevoeligheid van de nacht als doka de subtiele dynamica van licht in de woestijndonkerte vastleggen.