In "flux (sculpture #1)" (2024) van Ruta Butkutė is een krachtig ruimtelijk werk dat keramiek en metaal samenbrengt. De geruwde blauwe keramische vorm ligt tegen een strak metalen frame, wat een spannende contrast creëert tussen de organische aard van de keramiek en de industriële stevigheid van het metaal. De textuur en vorm van de keramiek lijken natuurlijke processen zoals erosie of slijtage te suggereren, terwijl het metaal het werk een eigentijdse, industriële context geeft.
Butkutė nodigt de kijker uit om stil te staan bij de eigenschappen van de gebruikte materialen en hun onderlinge interactie. Door organische en industriële elementen te combineren, onderzoekt ze de ontmoeting van het handgemaakte met het machinale. Het werk speelt met contrasten, materialen en vormen in plaats van verhalen of symbolen, en moedigt ons aan de texturen en structuren te observeren zoals ze zijn—een ontmoeting tussen oppervlak en vorm, tussen natuur en techniek.