Het werk van Joncquil laat zich niet gemakkelijk vangen. Het toont situaties en kenmerken uit de aan ons bekende wereld, maar het effect ervan werkt eerder vervreemdend dan vertrouwd.
Zelf zegt hij over zijn schilderijen: " Meestal gebeurt HET buiten je gezichtsveld. Verbaasd over de werkelijkheid die we nauwelijks waarnemen, vertel ik een alledaags verhaal.
Ik schilder het moment tussen vraag en antwoord. De onderwerpen zie ik als een verzameling van oppervlaktes, vlakken, lijnen, kleuren en hoeken die samen een herkenbare vorm aannemen en betekenis geven. Ik registreer en heroverweeg hun waarde en noodzakelijkheid, (re)construeer die gebieden van licht en donker in een poging het moment weer te geven waar vorm zijn inhoud krijgt".
De schilderijen ogen als het fysieke resultaat van een zoektocht naar gewone dagelijkse situaties die het vermogen hebben een universele waarheid te onthullen. Een manier om het onzichtbare zichtbaar te maken en het dagelijkse eeuwig. Het eindresultaat vormt geen voldongen feit, maar laat de interpretatie aan de beschouwer over.
De zoektocht uit zich niet alleen in onderwerpskeuze, maar ook in de keuze voor techniek. Van jongs af aan is de kunstenaar geïnspireerd door fotografie, in het bijzonder door de chemische processen in de donkere kamer.
De invloed daarvan is nog duidelijk aanwezig in het haast filmische licht dat over de schilderijen hangt en de omkering van diapositief in dianegatief en vice versa.
Dit samenkomen van kleurenspectra lijkt een opzichzelfstaand palet te vormen die het heen en weer schommelen van vorm en betekenis in de schilderijen versterkt.
Zoals veel schilders aan het begin van de 20e eeuw de fotografie omarmde in hun poging de werkelijkheid te vatten, te dupliceren en of te evenaren, zo kiest Joncquil volmondig voor de schilderkunst om de waarheid in zichzelf en met zijn schilderijen de werkelijkheid in ons bloot te leggen.
Astrid Wassenberg -Adviseur beeldende kunst TNT Post en Conservator Randstad Fotocollectie