Tweelinckx speelt met onze optische waarneming en perceptie. “Lees maar, er staat niet wat er staat,” schreef de Nederlandse dichter Martinus Nijhoff. Bij Roeland Tweelinckx wordt dat: “Kijk maar, er staat niet wat er staat.” De kunstenaar spoort ons aan om de ons omringende realiteit beter te bekijken. Hij verscherpt met zijn minimale ingrepen ons waarnemingsvermogen, gaat het fijn stellen. Hij transformeert de dagdagelijkse realiteit die we zo gewoon zijn dat we er niet meer op letten. Die lichte, huiselijke ontregelingen gaan ook vaak gepaard met momenten van twijfel: Waar staat het werk? Was dat al zo? We zijn vaak ziende blind. De kunstenaar vraagt niets liever dat bezoekers onderling in dialoog gaan over zijn ingrepen. En dat het werk zo verder leeft in die gesprekken.
Citaat uit een tekst van Sam Steverlynck