Tweelinckx creëert door middel van kleine ingrepen surreële situaties en kortsluitingen. Hij laat pilaren drijven, buigt stalen balken en knoopt een knoop in een buis. Iets tussen John Massis en David Copperfield. De kunstenaar werkt niet met marmer of brons, maar met stopcontacten, muren, elektriciteitskabels, pijpen, schragen en plinten. Zijn aandacht verschuift van het schilderij op de muur naar de eigenlijke muur. Zoals de loodgieter of elektricien van de conceptuele kunst.
Tweelinckx speelt met onze optische waarneming en perceptie. 'Lees het, het is niet wat het zegt', schreef de Nederlandse dichter Martinus Nijhoff. Roeland Tweelinckx maakt dit: 'Kijk, het is niet wat het is.' De kunstenaar moedigt ons aan om de omringende werkelijkheid beter te observeren. Door zijn minimale interventies scherpt hij onze perceptie aan, past deze nauwkeurig aan. Hij transformeert de alledaagse realiteit waarmee we bekend zijn tot het punt waarop we er geen aandacht meer aan besteden. Die lichte, huiselijke verstoringen zijn vaak provokemoments van twijfel: waar is het werk? Was dit zo? We zien vaak blind. De kunstenaar vraagt niets beters dan dat bezoekers een dialoog aangaan over zijn interventies. En dat het werk op deze manier voortleeft in die gesprekken.
Citaten uit een tekst van Sam Steverlynck