“The only way to move on is to keep letting go” (2023) is een van Sophie’s meest recente werken. Het idee voor dit project ontstond toen Sophie een oude nachtjapon vond van haar overleden grootmoeder. Hoewel ze haar grootmoeder nooit in deze nachtjapon heeft gezien, werd ze geconfronteerd met een nostalgisch gevoel van vertrouwdheid dat niet te bevatten is.
Terwijl ze dit intieme beeld vastlegde, merkte ze een intrigerend lichtspel op het oppervlak van de stof op, wat haar gedachten verschoof naar andere tijden. De overvloed aan dwarrelende stoffen met prachtige licht- en schaduwpartijen in schilderijen uit de Renaissance, en de stof die bij Romeinse sculpturen elegant over de vloer gedrapeerd is. Sophie was gefascineerd door de manieren waarop bekende referenties uit ons collectieve visuele geheugen konden samenvallen met de kleine nostalgische herinnering die het nachthemd van haar grootmoeder opriep.