Het decor voor de nieuwe werken van Louise te Poele is het natuurgebied naast haar geboorteplaats, de Koolmansdijk te Lievelde. Het gebied waar ze ooit voor vluchtte, maar na vele omzwervingen terugkeert. Dit was voornamelijk landbouwgrond. Deze grond is afgegraven waardoor oude, inheemse, zaden aan de oppervlakte kwamen en er nieuwe ‘oude’ natuur ontwikkeld is. Louise wil met haar kunstwerken ons met zachtere ogen naar de wereld om ons heen laten kijken, ze wil ons bewuster maken van de schoonheid die ons omringt en hoe we die nog meer zouden kunnen vieren. Dat doet ze door de werkelijkheid op te rekken zodat er nieuwe vormen ontstaan. Ze vraagt zich af: ’Hoe rekbaar is de wereld eigenlijk?’ Volgens haar zo rekbaar en lenig als de geest.