Auriea Harvey (1971, VS) is een digitale kunstenaar en beeldhouwer, met een gevarieerde mixed media praktijk. Harvey heeft een rijke achtergrond in het maken van video games en internet art, waarin ze holistische ervaringen probeerde te creëren. Deze techinieken brengt ze terug in haar individuele artistieke praktijk. Harvey combineert beeldhouwkunst, simulatie, tekeningen en maakt vaak gebruik van tweeluiken, waarbij ze relikwieën verenigt met opkomende technologie. Deze twee luiken bestaan vaak uit een tastbare, als een digitale interpretatie of tegenhanger van het werk. Op deze manier verkent Harvey de relatie tussen digitale processen en traditionele beeldhouw methoden. Harvey’s werken staan in dialoog met het verleden en zijn gemaakt om licht te brengen in duistere tijden. Hoewel haar fascinatie voor de “lore” (de geschiedenis, culturen en religies die de setting vormen in games) van onze wereld moeilijk te conceptualiseren is, laat Harvey ons zien hoe de digitale wereld onze lagen van de werkelijkheid kan maken, en tegelijkertijd kan breken.
Harvey brengt opnieuw een tweeluik naar de expositieruimte, dit keer Mirror v1-dv1 (Minoriea, canceled) (2023) gepaard met Minomirror I (2023). Mirror v1-dv1 (Minoriea, canceled) weerspiegelt Minoriea op het scherm, een personage dat Harvey als haar digitale avatar beschouwt. Wat reflecteert deze virtuele avatar, als dit niet de “echte”, fysieke wereld is? Binnen de virtuele wereld is er de vrijheid om elk type wereld te creëren, bekijken en ervaren.
Bij grafgiften werden spiegels bedekt of verwijderd, in een poging te voorkomen dat de geest kon ontsnappen. Binnen dit werk functioneert de reflectie van Harvey’s avatar op een vergelijkbare manier, om Minoriea in Harvey’s verbeeldingswereld te behouden. Op het grote ronde touchscreen, zie je misschien wel je eigen reflectie over Minoriea heen en als je de spiegel draait, wordt haar spiegelbeeld de jouwe. Door de spiegel te draaien, wordt ook een andere textuur zichtbaar op de spiegel, die Minoriea ervan weerhoudt om controle over het spiegelbeeld van de kijker te krijgen.
Minomirror I (2023), laat hetzelfde karakter zien in een nieuw jasje. In de bronzen spiegel is de kijker zijn reflectie vervormd. De achterkant van de spiegel laat een onoplosbare labyrint zien die, opnieuw, functioneert als een manier om de mogelijke krachten van de spiegel te neutraliseren. De kijker kan niet bij het middelpunt van zijn eigen spiegelbeeld komen.