Het gebruik van deze massieve en duurzame houtsoort maakt dit werk extra bijzonder. In zijn nieuwe serie is dit er één van twee.
Na zijn solo’s EN WAT NU (2018), NOU EN (2021) volgt nu DIT DUS. Een nieuwe serie, waarin Den Houter een volgende, verdiepende stap zet in zijn epoxy in mahonie schilderijen. Na aanvankelijk in strepen te hebben gewerkt, vindt hij in zijn onderzoek nieuwe vormen die binnen deze reeks eigen series behelzen met titels als Squiggles, Stacks, Reverse, Sticks en Twists. De classificatie ‘schilderij’ roept de associatie van olie op linnen op, waarbij de verf op het doek ligt. Den Houter schildert met zijn ‘penseelstreken’ ín het materiaal, het warme mahonie met zijn natuurlijke tekeningen staan in contrast met de harde plastic kleuren. Opgetild in deze nieuwe reeks naar een meesterlijk niveau.
Den Houter: ‘Dit zijn schilderijen waarbij de energie en de volgorde van opbouw letterlijk in elkaar gedrukt zijn. Begin en eind, en daarmee de tijd, zijn gelijkgeschakeld en daarmee in zekere zin uitgeschakeld.’
[…Met de epoxyschilderijen uit de huidige tentoonstelling morrelt Den Houter weer lekker aan verwachtingen en vooronderstellingen. Het begint er al mee dat deze panelen niet ‘gewoon’ gepenseeld zijn maar gefreesd en gegoten…]
[…De volgorde van werken is soms te achterhalen, dan zit de ene lijn voor het andere, maar Den Houter speelt ook met contrasterende kleuren waardoor een optische dieptewerking ontstaat die omgekeerd kan uitpakken. Het oog denkt houvast te hebben in dit ogenschijnlijk simpele lijnenspel maar wordt volledig zoek gespeeld…]
[…Den Houter schept er een bijna sardonisch genoegen in werken te maken die op het eerste gezicht helder en duidelijk zijn, maar uiteindelijk totaal onleesbaar blijken…]
Edo Dijksterhuis - 2021
[… De schilderijen uit de serie Stripes (2018) lijken een dwarsdoorsnede van die vele geschilderde lagen. Men denkt een strepenschilderij te zien: mooi glanzend, glad gepoetst en kleurrijk is het oppervlak van epoxyhars. Er is een variatie in de breedte van de strepen en je kunt kiezen uit twee formaten. Wat je echter niet ziet, is het buitengewoon bewerkelijke procedé…]
[…De strepen zijn niet te strak; ze ogen als slierten tandpasta met ronde uiteindes en lijken losjes over elkaar heen te liggen. Hierbij is wel degelijk sprake van het componeren van een schilderij, de kleuren zijn dusdanig verdeeld dat ze elkaar versterken en een sprankelend effect hebben…]
Anke Roder – Palet Magazine september 2019
[…Hier beweegt Den Houter zich als zo vaak tussen traditioneel schilder en conceptueel kunstenaar. Laatstgenoemde richt zich vooraleerst op het bevragen, de eerst wil in de eerste plaats mooie dingen maken. Die twee sluiten elkaar geenszins uit, maar versterken elkaar juist. Is het genoeg dat die felkleurige rupsen mooi zijn? Is mooi alleen, niet te gemakkelijk? Niet te plat? Daar komt de adder uit de mouw want de frees schilderijen zijn uitgerekend in hun platheid gelaagd, maar dan zijn we weer terug bij die eerste vraag, mag kunst louter mooi zijn? of moet er toch altijd een gedachte achter zitten? moet het een ideaal uitdragen, een visie?...]
Mischa Andriessen – 2018