Veertig jaar geleden beleefde Peter Angermann zijn internationale doorbraak in Rotterdam. Curator Gosse Oosterhof presenteerde een reeks baanbrekende tentoonstellingen in de Rotterdamse Galerie 't Venster, waaronder een solotentoonstelling van Peter Angermann in 1981. Deze tentoonstelling maakte deel uit van de toen opkomende figuratief-expressionistische kunststroming in Europa. Zo brutaal en gewelddadig als punk ooit de wereld van de popmuziek opschudde, manifesteerde dit neo-expressionisme zich in de jaren tachtig in de wereld van de beeldende kunst. En in Rotterdam werd duidelijk dat Angermanns werk deel uitmaakte van deze stroming. Galerie Delta van Hans Sonnenberg zat in hetzelfde pand als Galerie 't Venster. Sonnenberg kocht niet alleen veel werk van Angermann, maar exposeerde daarna ook vaak die werken in zijn galerie in Rotterdam.
Aanvankelijk, van 1966 tot 1968, studeerde Peter Angermann, geboren in 1945 in Rehau, een klein stadje in Beieren, aan de Academie voor Beeldende Kunst in Neurenberg. Eind 1968 veranderde hij van Kunst academie en ging naar die in Düsseldorf, omdat Joseph Beuys daar les gaf. Voortdurend overladen met lovende kritieken van zijn leraar, werd hij toch - of misschien juist daarom - medeoprichter van de legendarische YIUP-groep, die vanaf 1969 de aandacht trok binnen de academie, en vooral in de Beuysklas, door provocerende acties die ok zelfs tegen Beuys waren gericht. Bij het verlaten van de academie in 1972 zag Angermann in dat hij artistiek gezien met lege handen was weggekomen; zijn passie voor schilderen was niet bepaald door Beuys aangewakkerd. Pas een jaar later, nadat hij de ideeën van Beuys grotendeels overboord had gegooid, maakte Angermann een nieuwe start op het gebied van de schilderkunst. Een ontmoeting met zijn voormalige klasgenoot Milan Kunc bleek buitengewoon vruchtbaar. Samen ontwikkelden ze een nieuwe beeldtaal die nauw aanleunt bij het dagelijks leven en tegelijkertijd wordt aangewakkerd door een geestige, anarchistische impuls. In 1979 voegde Jan Knap zich bij de twee vrienden en was Gruppe NORMAL geboren. Ze verdedigden de afwijzing van het individualisme en creëerden in het verlengde daarvan een groot aantal gezamenlijke werken – schilderijen die in sommige gevallen in het openbaar werden gemaakt. In 1981 was elk van de drie leden echter zo ver gevorderd in z'n eigen artistieke ontwikkeling dat werd besloten de groep te ontbinden. Peter Angermann stond nu op eigen benen. Hij had de sociaal-kritische lading van zijn eerdere werken behouden en koppelde dat aan een provocerende en soms absurdistische humor die veel van zijn schilderijen tot op de dag van vandaag kenmerkt. Na zijn lancering in Rotterdam in 1981 had Angermann een tentoonstelling van zijn schilderijen en tekeningen in de beroemde galerie van Riekje Swart in Amsterdam. In 1986 verraste hij de wereld door een genre te verkennen dat in die tijd werd afgekeurd: - en plein air - schilderen. Inmiddels heeft deze groep werken een vaste plek in zijn oeuvre gevonden en heeft hij een virtuositeit als colorist ontdekt die ook zijn ingewikkelde thematische werken kenmerkt. Die twee – zijn thematische werken en zijn landschappen – wisselen elkaar zonder meer af en het is deze verbinding die Angermann zo uniek maakt in de hedendaagse kunstscène. Tegelijkertijd heeft Peter Angermann zijn artistieke ervaring ook doorgegeven aan een nieuwe generatie kunstenaars door professoraten aan verschillende kunstacademies in Duitsland. In 2013 organiseerde Museum Haus Lange, Krefeld een grote tentoonstelling over het werk van Peter Angermann ‘Licht am Horizont’, vergezeld van een uitgebreide overzichtscatalogus met dezelfde titel.
Bijna dertig jaar geleden ging Angermann wonen en werken op een uur rijden van Neurenberg, in Thurndorf, waar hij, ver verwijderd van de onrust van de kunsthandel, zich enthousiast blijft wijden aan het medium dat hem alle mogelijkheden voor artistieke ontwikkeling biedt. : schilderen
Galerie VIVID toont met trots het werk van deze belangrijke figuratieve schilder. Weer in Rotterdam, na zoveel jaren