De afgelopen anderhalf jaar stonden voor Muller in het teken van verdieping. De behoeften om nieuwe wegen in te slaan en een nieuwe beeldtaal te vinden, deden haar experimenteren met verschillende media, met als enige beperking het toepassen van het zelfportret. De uitkomst van deze exploratie zijn twintig kleine schilderijen en een serie korte films met als onderliggend thema ‘trauma en helen’.
In September 2021 sloot Mullers eerste grote solotentoonstelling in het Drents Museum. In de daaropvolgende maand opende Viva la Frida, een tentoonstelling over het werk en het leven van Frida Kahlo. Tijdens deze tentoonstelling bracht Muller een korte werkperiode als ‘artist in residence’ door in Studio DM, de residency van het museum. Bijna dagelijks bezocht Muller de tentoonstelling over de kunstenaar. Deze ontmoetingen met Kahlo’s werk hebben een belangrijke rol gespeeld in het maakproces dat daarop volgde.
Er zijn bijzondere overeenkomsten te vinden tussen het werk van Kahlo en het werk van Muller. Kahlo’s beroemde quote: ‘Ik schilder zelfportretten omdat ik zo vaak alleen ben, omdat ik de persoon ben die ik het beste ken’, zou ook van Muller kunnen zijn. Muller gebruikt haar eigen gezicht om gestalte te geven aan verschillende personages, emoties en denkbeelden. Hierover vertelt ze: ‘…[D]oor op iedere figuur mijn gezicht te plaatsen, ben ik niet langer een individu en schilder ik in feite iedereen, of speel ik met het idee dat ik iedereen had of zou kunnen zijn en niet anders ben dan een ander. Voor het gebruik van mijn eigen gezicht in mijn door mijzelf geconstrueerde scènes hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen.’