De portretten in deze tentoonstelling hebben op het eerste gezicht niets met elkaar gemeen. Van een model genaamd Birk op weg naar roem tot Randy, een puberjongen die opgroeit in Ely, Nevada. Er zijn portretten van jonge mensen en van mensen op leeftijd, van kapotte winkelwagens en van in de lucht gestoken doorleefde handen. Mooi en lelijk. Maar bestaat dat eigenlijk wel, lelijk? Niet in de foto’s van Robin de Puy. Zij vindt schoonheid in wat anderen als onooglijk bestempelen.
Onverwachte, ontroerende schoonheid is wat de foto’s in de tentoonstelling LOVE ME verbindt. En in elk beeld is De Puy zelf een beetje aanwezig. Als fotografe bepaalt zij wie meedoet in haar fotografische wereld, zij is de regisseur. En in haar wereld heeft iedereen een heel specifieke schoonheid.
Een groter formaat van 140 x 105 cm is beschikbaar binnen dezelfde editie.