Tina Berning ontwikkelt haar tekeningen in een dagelijkse routine. Eindeloze papieren en doeken worden gevuld, gearchiveerd en gesorteerd, de laden overspoelen, stapelen zich op, totdat er een vonk ontstaat die de warmte onder de oppervlakte aangeeft.
Geïsoleerd van hun gebruikelijke omgeving, worden de door de kunstenaar gevangen figuren voertuigen voor zowel expressie als reflectie, die voldoende ruimte laten om de toeschouwer uit te nodigen tot interpretatie met zijn eigen achtergrond van levenservaringen.