De conceptuele beelden van de Duits-Zwitserse schilder Stefan à Wengen komen voort uit zijn fascinatie voor ongrijpbare zaken als de dood, tijd, angst, melancholie, ons bestaan, het griezelige of het kwaad. De werken van Stefan à Wengen zijn internationaal getoond in tal van tentoonstellingen en zijn te vinden in belangrijke openbare en particuliere collecties in Duitsland, Nederland, Spanje, de VS en Zwitserland, waaronder het Kunstmuseum Basel, Kunstpalast Düsseldorf en het Kunstmuseum Luzern.
Sinds de jaren negentig werkt À Wengen aan grote series die vragen over culture codes en denkbeelden onderzoeken. Zijn serie Le Singe Peintre is gebaseerd op een gelijknamig schilderij van de 18e-eeuwse Franse kunstschilder Jean Baptiste Siméon Chardin. Daarop is een maki-achtige aap te zien die goed gekleed en zittend voor een schildersdoek, probeert de figuur voor hem te schilderen. Het werk toont de kunstenaar als een aap die, in plaats van te creëren, alleen maar kan na-apen en die zich schikt naar kritiek. Het gerucht gaat dat Chardin hiermee een stille beeldkritiek uit op minder belangrijke collega’s uit zijn tijd.
À Wengen speelt een spel met de waarheid, door portretschilderingen van oude meesters als Hals, Rembrandt en van Eyck na te schilderen, maar daarbij de hoofden te verwisselen voor die van een chimpansee, de nauwste nog levende verwant van de mens. Zijn de apenportretten een kritisch gebaar naar de huidige kunstwereld, vormen ze een galerij van latere verwanten van Chardin’s aap of is het À Wengen zelf die met zijn rol als mens speelt door oude meesters te imiteren?