Alles is mogelijk in de schilderijen van Bas Wiegmink (1977, NLD). De natuur krijgt de kracht om te evolueren. Vegetatie ondergaat genetische veranderingen. De lucht reflecteert in fantastische kleuren, de aarde straalt. Sporen van de mensheid getuigen van een zekere ‘beschaving’. De boodschap zou kunnen zijn: ‘wees niet bang voor de toekomst, want we overleven het wel’.
Wiegmink schildert met veel contrasten in een uitbundig romantisch kleurenpalet, soms zelfs fluorescerend. De filmische en dromerige manier van schilderen maakt het kijken interessant. Bomen en planten groeien wild tussen gebouwen door. De uitbundige flora heeft alle ruimte ingenomen, soms zie je ook resten van menselijk leven. Dit contrast verraadt de dubbelzinnigheid van de werkelijkheid: een waarschuwing of juist een optimistisch Arcadië.