In Homo Ludens: Schauspiel, Frankfurt, 2022 presenteert Katrin Korfmann een bovenaanzicht van een theaterruimte die is omgevormd tot een dynamisch spelveld. Over een donkere vloer, gemarkeerd met lijnen en tekens, bewegen mensen in uiteenlopende houdingen: sommigen liggen stil, anderen lijken te vallen, draaien of balanceren in beweging. De felgekleurde kledingstukken contrasteren scherp met de grafische achtergrond, waardoor de figuren op pionnen in een geënsceneerd spel lijken.
De compositie vangt een moment dat zich buiten de tijd lijkt te bevinden. De lichamen zijn in verschillende staten van beweging en stilstand, sommige scherp omlijnd, andere vervaagd, alsof ze in een andere tijdsdimensie verkeren. Dit werk speelt met perspectief en perceptie: is dit een vastgelegd moment of een geconstrueerde choreografie?
Korfmanns kenmerkende beeldtaal—het samensmelten van tijd en ruimte in een enkel beeld—is hier op scherp gesteld. Het werk roept vragen op over collectieve beweging, de rolverdeling tussen individu en groep, en de theatrale codes die ons gedrag sturen. Het theater fungeert niet slechts als podium, maar als een gecontroleerde, doch open ruimte waarin spel en realiteit in elkaar overlopen.