Het werk van Lansink is opgebouwd rond een sterke signatuur van esthetische, poëtische en licht minimalistische beelden die toch allemaal een krachtige emotionele boodschap kunnen overbrengen. Dit wordt onderbouwd door haar gebruik van intuïtieve fotografie, waarbij ze beelden creëert die een open en eerlijke reflectie geven van haar emoties, twijfels, overpeinzingen of worstelingen in het leven. Gefotografeerd als 'zelfportretten' in de breedste zin van het woord, onthullen ze haar innerlijke emoties op een bepaald moment, in een bepaalde ruimte en in een bepaalde interactie.
Met deze unieke herkenbare stijl, nodigen haar toegankelijke beelden de kijker zachtjes uit om te beginnen aan een
reis door zijn/haar eigen ingewikkelde web van herinneringen, emoties, verwachtingen, angsten en/of verlangens. Op deze manier
bouwen haar beelden een overloop op van het fysieke naar het metaforische en vice versa.