Het werk bestaat uit digitale prenten, filmanimaties, kaarten en 3D-presentaties van virtuele landschappen. Ze zijn doorgaans in grijswaarden en met elke afwezigheid van mensen, flora en fauna. Het zijn vergezichten die we ooit zelf zouden kunnen tegenkomen. In deze lege, desolate landschappen overheerst de stilte en er waait geen wind. Het licht is overheersend afwezig en lijkt in vage mist gehuld. Qua temperatuur bespeuren we warmte noch koude. De zintuigen lijken tot een minimum gereduceerd.
Je beleeft deze landschappen als een wandelaar in de ‘eenzame’ natuur. Je voelt je je daarin als mens opgaan, tijd en ruimte haast verwaarloosbaar. Want het is niet te duiden of het dag is of nacht of juist die schemerige tussentijd. Marcel Wesdorp neemt je in zijn virtuele landschap mee naar je eigen waarneming en ervaring. Het is een individuele reis op het ritme van je hart en met de glooiing van het landschap. Hij voert je naar verre nog onbekende oorden. Een wandeling naar het oneindige, in tijd en ruimte. Zelfs de horizon zult je niet tegen komen.
In zijn werk is hij de schepper en de heerser van het landschap. Want iedere plek kan hij traceren met behulp van de driedimensionale coördinaten x, y en z. Het landschap bestaat uit punten die door lijnen zijn verbonden. Het bestrijkt 10 x 10 km groot en het maximale hoogteverschil is 300 meter, beide met grote precisie. Met deze dwaaltochten legt hij zijn verlangen vast door op te gaan in het landschap.
Zo’n wandeling in een virtueel landschap doet je je zelf verliezen, indien je maar de ultieme vrijheid van tijd en ruimte wilt ervaren. Het vergt wel een zekere concentratie en wordt een existentiële beleving. Er is geen eind en geen begin, wel een oneindigheid, een vacuüm, waarin je jezelf weer tegenkomt. (Frey Feriyanto)