Sjoerd Buisman gebruikt in zijn werk de natuur zelf en zet die naar zijn hand. Hij volgt de natuurlijke verschijnselen en gebruikt zaken als bladeren, planten en bomen als materiaal. Vanuit een fascinatie voor de natuur, natuurwetten en processen dwingt Buisman zijn levende materialen een richting op, net als natuurkrachten doen. Buisman geeft de natuur de ruimte te reageren op zijn interventies waardoor hij een gesprek aangaat met zijn materiaal. Met vaste hand lijkt hij het plantaardige te omvatten; een greep die niet loslaat, voordat de onderdelen zijn wil hebben gevolgd en zijn bedoeling duidelijk maken. Hij concludeerde dat natuur te beïnvloeden is, maar uiteindelijk altijd weer haar eigen gang zal gaan en ‘groeit’ naar eigen wetten. Hoe hij in zijn zogenoemde ‘groeisculpturen’ ook manipuleert en inbreekt op de natuurlijke gang van zaken, uiteindelijk gaat de natuur toch zijn eigen gang. Bladeren blijven zich, ondanks ingrepen, bijvoorbeeld altijd naar het licht keren.
Omstreeks 1980 doet de Phyllotaxis haar intrede in het werk van Sjoerd Buisman. Deze botanische term staat voor de groepering van bladeren rond een stam. Deze ontwikkeling wordt ingegeven door een studiereis naar de Filipijnen die Buisman in 1982 maakte. De spiraalvorm staat voor Buisman symbool voor levens(kracht), ontwikkeling en groei, zoals dat ook in andere culturen te vinden is.
Buisman gebruikt de spiraalvorm in de sculpturen die hij maakt, ongeacht het gekozen materiaal, blijft het in zijn werk voortdurend gaan om de spiraalvormige schikking van bladeren aan de stengel van een plant (phyllotaxis). Buisman verwerkte dit motief in beelden die opgebouwd zijn uit gebogen segmenten; soms compact als een bloem, soms zo uitgerekt als in het werk Toren van Babel.
In meer recente werken stelt Buisman de eeuwigheid centraal. In brons gegoten takken en twijgen vormen een eindeloze, hoekige omwenteling die refereren aan het klassieke motief van de slang die in zijn eigen staart bijt. Of, in andere woorden: er is geen begin en geen einde, alleen de cyclische aard van de natuur. Buisman heeft een enorm archief met foto’s en tekeningen van botanische processen over de hele wereld. We tonen ook zijn vroegere werk dat dicht op de huid van natuurlijke processen zit. Zijn documentaties van gemanipuleerde groeiprocessen van bomen en planten spreken zeer tot de hedendaagse verbeelding.
Sjoerd Buisman (1948, Nederland) studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam (1965-1967) en aan De Ateliers (1968-1970). Werk van Buisman werd getoond in onder andere CODA Museum (Apeldoorn), Kröller-Müller Museum Otterlo, Stedelijk Museum Kampen en Verbeke Foundation in Kemzeke, België. In 1980 maakte hij het werk Phyllotaxis Irrsee voor het Mondsee Land Art (1999). Zijn werk is opgenomen in diverse particuliere- en bedrijfscollecties o.a. Frans Hals Museum, Haarlem; Stedelijk Museum, Amsterdam; Gemeentemuseum, Den Haag; Kröller-Müller Museum, Otterlo; Teylers Museum, Haarlem. Sjoerd Buisman ontving in 2003 de A. Roland Holst-Penning voor zijn gehele oeuvre.