Een stilleven van Margriet Smulders (Bussum 1955) kenmerkt zich door een weelderige beeldtaal. Inspiratie vindt zij in de Nederlandse schilderkunst van de zeventiende eeuw, bij de schilders van de Vlaamse Barok, in achttiende-eeuwse Italiaanse en Duitse plafondschilderingen, in de Griekse mythologie, in literatuur, poëzie, de huidige samenleving en in haarzelf. Haar foto’s komen de traditie van het Hollandse stilleven nabij vanwege haar toewijding aan stofuitdrukking en haar gebruik van symboliek. Daarnaast verwijst haar werk naar de kleurrijke en onbegrensde Barok en Rococo-plafondschilderingen. Waar Smulders’ foto’s inmiddels wereldwijd in tal van musea, bedrijfscollecties en privé-verzamelingen zijn vertegenwoordigd, ontstaan ze in de beslotenheid van haar studio: “In mijn atelier staat een spiegelbak, waarin ik water giet, soms vermengd met melk of inkt of bietensap. Boven mijn spiegelbak drapeer ik lappen stof en takken en in het water leg ik veren, kronkelig glaswerk en bloeiende bloemen uit onze bloementuin. Schuin van bovenaf maak ik dan de foto, zodat ik de compositie gereflecteerd zie in de spiegel onder het rimpelende wateroppervlak.”