De Japanse term “Kiku” betekent horen of luisteren. Door te luisteren naar haar natuurlijke omgeving, kan Horie zich beter concentreren op de processen van haar arbeidsintensieve fotografie.
Het fotografische werk van kunstenaar en ambachtsvrouw Mika Horie (1984) gaat terug tot bronnen van alternatieve printtechnieken uit de vroegste dagen van de fotografie. Horie richt zich op het maken van papier en de cyanotypie, een in 1842 ontwikkelde techniek die populair werd als goedkope reproductietechniek—beter bekend als blauwdruk—voor bijvoorbeeld tekeningen. Kort nadat de techniek werd uitgevonden maakte de Engelse botanist en fotoboekpionier Anna Atkins (1799-1871) gebruik van het procedé om contactdrukken te maken van Britse zeewieren (British algae).
Horie’s fotoproductie is duurzaam, van de bewerkelijke eigen papierproductie tot en met het afdrukken van de beelden. Als Horie een afdruk afkeurt kan ze deze teruggeven aan de natuurlijke omgeving van waaruit ze de materiële componenten van het werk oogstte.
In 2013 verhuisde Horie naar een berghuis in de Ishigawa prefectuur, waar haar atelier wordt omringd door bossen en waterbronnen. Uit de bast van de gampi bomen rondom haar huis haalt Horie de vezels waarvan ze eerst pulp en vervolgens papier maakt. Het water voor de productie haalt ze uit een nabijgelegen riviertje. De bast van de gampi levert sterke, haast doorzichtige vellen papier op. Hoe dunner het papier, hoe satijnachtiger de textuur.
Textuur is cruciaal voor ambachtelijke Japanse papieren en Horie excelleert in hoe ze textuur en structuur haar beelden mede laat bepalen. Als een vel papier gereed is prepareert Horie deze met een zoutoplossing en maakt ze contactdrukken met fotografische negatieven of fotogrammen met bijvoorbeeld theebladeren. Door papier aan zonlicht bloot te stellen verandert de chemische structuur van de emulsie en verschijnt het beeld in diepe tinten cyaanblauw.
Tot twee jaar geleden sleepte Horie een ouderwetse 8 x 10 inch camera de bergen in (waar ze ook de bast van de gampi oogst). Sindsdien gebruikt ze, vanwege de grotere variatie aan beeldformaten, een digitale spiegelreflexcamera waarmee ze bijvoorbeeld berglandschappen, bladerdaken en halfvergeten dorpen fotografeert.