Het werk van Jan Pypers (1982) beweegt zich tussen fictie en realiteit. Hoewel hij film studeerde, realiseert Pypers voornamelijk foto’s die zijn maquettes uit steen, hout, gekleurd papier, papiermachee vastleggen.
Door de maquettes te vernietigen nadat de foto genomen is, wordt hun enige bestaansreden het uiteindelijke fotobeeld.