Assmann heeft dit vaandel gemaakt voor zijn tentoonstelling ‘Desalniettemin, de liefde’ bij museum Jan Cunen (2015). Het vaandel Liefde oogt met zijn veld vol glanzende knopen van been en parelmoer, als bloemenvelden in het paradijs. De Staphorster rouwmutsen die Assmann erop heeft genaaid getuigen van een traditie waarin we samen het leven aankijken en ongeluk middels rituelen beleven. Het vaandel is een ode aan de gemeenschapszin, het delen.
Glazen transparante knopen vormen op de voorzijde horizontaal het woord LIEFDE en verticaal het woord LUST, op de achterzijde prijkt het woord WRAAK. Ik vraag me af wat die woorden verbindt. Inderdaad kunnen onbeantwoorde liefde en lust, zeker wellust, leiden tot wraak. Onvoorwaardelijke liefde staat daar natuurlijk boven. De achterkant bevat onaffe stukjes draadjes, hier ligt de nadruk op het maken. Goed en kwaad, liefde en wraak komen samen in 1700 knopen van parelmoer.