De onderzoekende ambachtelijke manier van Van den Burg, hoe hij met materiaal en techniek omgaat, getuigt van enorme vernieuwingsdrift.
Van den Burg heeft zich een techniek eigengemaakt die tot bijzondere resultaten leidt. Hij brengt tape aan op papier, tekent daar met potlood op, plakt daar weer een nieuwe strook tape overheen en trekt die er weer vanaf. De eerste tekening (het grafiet) blijft achter op de tape, door dit elders weer op te plakken ontstaat een kopie van de eerste lijnen op de plakzijde van de tape. Daar tekent hij dan weer overheen, en zo gaat dat soms een paar lagen door, tot het klaar is, in de ogen van Van den Burg. Deze onderzoekende aanpak, de gelaagdheid en het pure zwart-wit, maken de kleine werken intrigerend.
De motieven van de tekeningen zijn heel verschillend: texturen, structuren en landschappen. Door het groezelige grafiet-effect en het zwart-wit is de link met krantenknipsels en media snel gelegd. Het samenspel van de tekeningen levert mooie associaties op. Als kijker leg je vanzelf bepaalde verbanden en ontstaan er verhalen in je hoofd. Steeds weet Van den Burg de toeschouwer te verrassen, althans wie zich de tijd veroorlooft om zijn tekeningen van dichtbij te bekijken. Hij creëert een verrassende tekenwereld. We zien hier een vernieuwer in de tekenwereld met een heel eigen benadering.