Luc Tuymans is al lange tijd geïnteresseerd in de cultuurgeschiedenis van Midden-Europa, met name het voormalige Oostblok. Hij liet er zich vaak door inspireren bij de keuze van onderwerpen en tentoonstellingsplekken. Eind 2010 was hij in Brugge curator van Luc Tuymans: een visie op Centraal-Europa, een tentoonstelling met werken uit Midden-Europa vanaf de Tweede Wereldoorlog tot vandaag. In Plates combineerde hij zijn belangstelling voor deze regio met zijn interesse voor alledaagse voorwerpen met een diepgaande symbolische lading, in dit geval porseleinen borden. Verfijnd serviesgoed, bij uitstek een product naar de smaak van aristocraten en bourgeois, was ironisch genoeg erg geliefd achter het IJzeren Gordijn en werd er massaal geproduceerd in staatsbedrijven.
Tuymans oorspronkelijke schilderij met de titel Plates (2011) bestaat uit zes onderscheiden beelden van een fraai gedekte tafel, gezien vanuit verschillende hoeken en in een raster geplaatst. Het bestek, het wijnglas, het goudgerande bord suggereren allemaal een Midden-Europese herkomst.
In januari 2012 maakte de kunstenaar onder dezelfde titel een serie van vijf litho's naar polaroids van zijn eigen serviesgoed, dat hij al jaren thuis en in zijn atelier gebruikt, elk met een andere lichtval. Op ieder blad is C)C)n bord te zien, frontaal afgebeeld en zonder verdere context, alleen als individueel object herkenbaar door kleine variaties in de gouden randen. De borden zijn vanuit verschillende hoeken belicht, waardoor verschillen ontstaan in helderheid en glans. Net als het serviesgoed zelf zijn deze drukken staaltjes van vakmanschap en precisie in de prentkunst. Tuymans tekende het motief rechtstreeks op de steen en verzorgde de druk samen met meester-drukker Rasmus Urwald, een expert in de traditionele lithografie bij Edition Copenhagen.
Later in 2012 blies Tuymans de voorstellingen van de serie litho's tot monumentale proporties op voor een muurschildering in het Hrvatsko Drustvo Likovnih Umjetnika,
het museum voor nationale geschiedenis in Zagreb in Kroatië, een land met een complex verleden van communistisch bestuur. De keuze voor deze locatie krijgt iets wrangs door het feit dat de porseleinindustrie na de val van de Muur werd geprivatiseerd, met grote werkloosheid tot gevolg. De muurschildering markeert bovendien een omslag in Tuymans' werkwijze: hier vormde niet een schilderij de bron van het grafische werk, maar leverden de prenten het materiaal voor de schildering.