Het kleinste onderzoeken om het grootste te kunnen begrijpen. Alexandra Hunts (Lviv, Oekraïne 1990) houdt zich bezig met wetenschappelijke vraagstukken, die ze vanuit een persoonlijke interesse en intuïtie benadert. Haar verdieping in de kwantumfysica, de wetenschap die het gedrag van minuscule deeltjes materie onderzoekt, mondde uit in een serie sculpturen. Op metalen constructies zijn semitransparante doeken gespannen, met daarop foto’s van de schaduw van golven. Alexandra verwijst daarmee naar de verschijningsvormen van de lichtdeeltjes: ‘Eigenlijk zijn die zowel deeltje als golf. Alleen zijn wij niet in staat ze op hetzelfde moment in beide hoedanigheden te waarnemen. De ontvanger bepaalt dus de vorm: deeltje of golf.’
Terwijl ze vorm geeft aan de complexiteit van de kwantumtheorie, legt Alexandra een link met haar eigen achtergrond. ‘Toen ik opgroeide was Oekraïne net losgekomen van de Sovjet Unie. Er heerste een allesoverheersend gevoel van vrijheid.’ De metalen frames doen denken aan antennes die radio- of televisiegolven opvangen. Ze symboliseren voor Alexandra vrijheid, van informatie en beweging, zoals ook een golf vrij en onbegrensd is. Ogenschijnlijk, want: ‘Ook aan een golf zit een einde, wanneer het ergens tegenaan botst. In mijn beelden kader ik ze in, beperk ik ze in hun bewegingsvrijheid. Zoals ook Oekraïne niet zo vrij bleek als het in mijn jeugd leek; informatievoorziening werd in grote mate bepaald door de politiek.’
In hoeverre bepaalt haar achtergrond haar plek in de wereld? De titel van de reeks, Can You Hear the Shape of the Drum?, draait die vraag om en geeft er een mogelijk antwoord op. Het verwijst naar een wiskundig onderzoek, waarbij twee verschillende vormen trommels dezelfde resonantie bleken te kunnen voortbrengen. ‘In een ander kader, met andere condities, kun je toch tot dezelfde uitkomst komen. Een mooie metafoor voor het leven.’
De vervorming van informatie speelt ook een rol in de andere serie. Blind Will Always Walk in Circles verwijst naar de atoommodellen van Dalton. Alexandra: ‘Om de samenstelling van materie in kaart te brengen, ontwikkelde Dalton een eigen taal voor zijn atoomtheorie.’ De sculpturen bestaan elk uit een open grid van cirkelvormen en aftakkingen, waarvan delen zijn bespannen met zonwerende stof. Daarop zijn blaadjes afgebeeld van de Japanse Ginkgo, die in de Tweede Wereldoorlog als enige bomensoort de atoombommen van de geallieerden wist te overleven.
Een totaal onverwachte uitkomst, zoals ook de ontwikkeling van de atoombom een onvoorzien gevolg was van de kennisvergaring over atomen. De sculpturen veranderen dan ook veelzeggend op ieder moment van de dag door het licht dat erop valt en de schaduwen die ze werpen. Alexandra: ‘Geen enkel onderzoek is zonder gevolgen. Net als de schaduwen van mijn beelden transformeert informatie continue.’