De marmeren sculpturen van Antonis Pittas combineren klassieke associates, grote gebaren en politieke daden door de nadruk te leggen op de spanning tussen de veranderende en passerende dynamiek en elementen.
De sculpturen zijn vervormd in verschillende formaten aan banden en barricades welke gebruikt worden in de met gewelde geassocieerde protesten bewegingen (in voornamelijke) Zuid Europa.
Pittas maakt dit geweld fysiek en verhardt het in het duurzame materiaal van marmer. Door dit te maakt hij ook de kleine voorvallen die de publieke geschiedenis vormen monumentaal, door teksten te gebruiken die zijn afgeleid van de nieuwsverslagen over deze protesten. De marmeren sculptuur breekt het onberispelijke concept van Bayer dat als een referentie in het werk van de kunstenaar fungeert, verstoort het met chaotisch, rommelig geweld.