SYLVIE FLEURY, Cuddly Painting, 1992
In 1992 had Sylvie Fleury haar eerste solotentoonstelling in Galerie van Gelder. Bezoekers van de galerie vertelden mij verschrikt dat het getoonde werk geen kunst was, maar dat het over mode ging. Vreemd was dat om te horen, omdat mijn enthousiasme en verwondering sterk werd gestuurd j u i s t door iets wat ik nog nooit eerder had gezien en dat er heel intens doorleefd uitzag. Deze kunstenaar maakt werk dat voortkomt uit waar zij van houdt; boodschappen doen en bladeren in modebladen zoals kunstenaars in kunstbladen bladeren. Met haar ging ik naar de Albert Cuypmarkt om diverse soorten kunstbont te kopen. In de galerie was George Korsmit langsgekomen en die was zo aardig om de aangeschafte stoffen voor haar (en mij) op te spannen. Ik zag dat zij niet naast haar werk stond, maar erin. Wat zij maakt is wat zij is. Dat is bijzonder aantrekkelijk.
Het enorme oranje-gele doek waarvan de stof ontworpen is als een soort coup-de-soleil kapsel is uniek binnen haar oeuvre. Fleury heeft deze kleurencombinatie in geen enkel ander doek daarna nog verwerkt.
"De fascinatie die haar werk oproept, is voor een groot deel te danken aan de irritante verwarring - opzettelijk iconoclastisch - die ze opwekt tussen kunst en mode", zegt Pierre-André Lienhard (curator en Hoofd Musée d’Art et l’Histoire de la Ville, Genève) tien jaar later in 2002.