Nicolas Chardon (1974) behoort tot een jonge generatie Franse kunstenaars zoals Yann Sérandour en Pierre Leguillon die zich bewust is van de geschiedenis van het Modernisme en de Avant-garde. In relatie tot wat voorgangers tot stand hebben gebracht ontwikkelt Chardon concepten voor schilderijen en objecten die oorzaak en gevolg als basis hebben. Zijn houding creëert werk dat zowel logica als speelsheid op opvallende wijze in zijn werkhouding samenbrengt.
Nicolas Chardon begint elk schilderij met een simpel gebaar door een geruite stof als ready-made op te spannen om vervolgens op het wit geschilderde doek een balk of vierkant te schilderen waarvan de randen de golvende lijnen van het onderliggende ruitjespatroon volgen. Het resultaat is een combinatie van oorsprong (de bedrukte stof) en de bedoeling (het logische gevolg). Voor hem zijn dit twee radicale posities die hem steeds leiden naar de avontuurlijke praktijk van maken, tentoonstellen en kijken.
KvG 2010