JOHN M ARMLEDER, Untitled, 1968
Er zijn vele manieren om naar de wereld te kijken, dat moet nog maar eens gezegd worden, hier. Toen John Armleder op ongeveer 18-jarige leeftijd hoorde van componist John Cage dat stilte ook muziek is ging met een enorme klap een deur bij hem open. Daar is hij nooit van bijgekomen. Dit inzicht heeft hem voor de rest van zijn leven niet meer losgelaten. Herhaaldelijk noemt hij in interviews John Cage als een van de referentiepunten voor zijn kijken en denken.
In 1984 had ik met John op het centraal station in Basel afgesproken om hem te spreken over een mogelijke tentoonstelling bij mij. Hij ging akkoord en toen hij jaren later in 1988 voor het eerst mij in Amsterdam bezocht om ter plekke een solotentoonstelling in Galerie van Gelder te maken arriveerde hij met een rol tekeningen onder zijn arm. Een van de tekeningen was een vel papier met twee booglijnen, enkele kreukels, vlekken en vouwlijnen en er ontbrak een hoek van het papier. Als ik de tekeningen wilde inlijsten, dan kon ik dat doen. Het geld om dat te bekostigen had ik niet en zo verdwenen de tekeningen na het inrichten in een la.
Je kan iets als niets beschouwen, zoals deze tekening. Je kan ook iets dat niets is (proberen te) zien als meer dan niets. Hier daagt John Armleder je daartoe uit, denk ik. Een iconisch werk, ook vanwege de rijkdom aan nietsigheden die erop te vinden zijn. KvG